فراموشی !!!

 نمیدونم از کجا بگم !!! چه جوری شروع کنم !!! فقط دوست دارم بنویسم . آره همش به خاطر کم کاری خودمه !! تقصیره خودمه نباید فراموشش میکردم .... جای خالیش تو زندگیم خیلی پررنگ شده میخوام دوباره برم پیشش اما روم نمیشه ! برم چی بگم ؟ بعد از اون همه خوبی که به من کرد راحت بهش پشت کردم ! ولی ، ولی پشیمونی فایده نداره .... هر چی بگذره بیشتر کمبودش رو احساس میکنم ، ولی دلمو میزنم به دریا بهش میگم که خوب انسان ، انسان دیگه !!!! از یه موجود دوپا میشه چه انتظاری داشت ؟! آره دوست دارم خدا دوست دارم ....